'Snow' (oil&tempera on canvas), 30x40cm

deze is net af en gaat ook mee this one's just finished

Open Sunday in all galleries in Middelburg, 3 juni, of course everyone interested is invited in Blauwe Hope (see above)

van D.'s vader geweest, uit de jaren '30 of '40.

ik vraag mij af, zal de vermiljoen nog de 'echte' vermiljoen zijn of nog slechts zo genoemd worden en al vervangen door cadmiumrood? en nou ja die loodmenie, ik denk dat ik die maar niet open, want straks valt het per ongeluk en stuift 't door de kamer, gaan m'n tanden en haar uitvallen en zwart worden. als pigment wordt het als niet echt bijzonder lichtecht niet aanbevolen (ook nog).

Cinnaber en Vermiljoen

zhusha,􀀁􄉮􀳩􀀍 yinzhu􀀍􀀁􁁿􄉮, HgS

afb. 3, cinnaber

Een van de oudste minerale rode kleurstoffen is vermiljoen, cinnaber

of zwavelkwik. Het wordt gevonden in de provincies Hunan, Guizhou, Sichuan en Yunnan. In de Chinese schilderkunst is het een van de al heel vroeg bekende minerale kleuren. Het bestaat uit kwiksulfide. De Chinezen maken een onderscheid tussen cinnaber, het natuurlijk voorkomende mineraal en vermiljoen, dat door hen gemaakt wordt door een eenvoudig raffineerproces.’[2]

In de Europese schilderkunst is cinnaber tot de zestiende eeuw waarschijnlijk alleen in zijn natuurlijke vorm gebruikt . Het werd gevonden in Italië en Spanje en later ook in Mexico. Een probleem voor de Europese schilders was de neiging van cinnaber tot zwart worden onder invloed van loodverven, en verdonkeren onder invloed van zonlicht. Dat probeerde men te voorkomen door het vermiljoen met een harslaag te isoleren van de andere kleuren. En door er een glacis van kraplak over te leggen. De dekkingskracht en kleurkracht van cinnaber is heel goed, maar de lichtechtheid laat te wensen over. Bovendien droogt het in olie erg langzaam (Doerner,

schilderkunst, Gaade, Amerongen, 1977 p. 58).

the little black cat accompanying us in villa Montazzi, last week,

 

where we did some landscape sketches