maandag 4 juni 2012

gedichtje op hout

punische was op wrakhout punic wax on wreck wood
5x11cm (ooh)



 


Gedreven door de wind. Hoe vaak ging ik niet onder, werd de adem ontnomen door opslaand zout?

De stromingen van warm naar koud, de koude maan en nauwelijks licht in de onmetelijke ruimte die mij aan deed spoelen op deze vreemde verre kust die nu de mijne is.

Beschilderd met wat hier eerder verging en verrotte, een plaatselijk kadaver dragen is nu mijn eeuwig lot.


Nooit ben ik zo begeerd.




(JB)

Last shoot